Ken je dat gevoel dat je zo blij bent met iets waardoor je het niet luidop durft te vernoemen uit angst dat ze je dan plots gaan vertellen dat het toch niet waar is? Toen ik het nieuws vernam van mijn ploeg dat ik zou starten in de Madrid Challenge (WorldTour, afwachtingswedstrijd van de Vuelta) heb ik een week of twee gezwegen uit schrik. Je weet nooit dat er nog iets zou tussenkomen, toch? In de dagen voorheen ons vertrek zou ik wel nog de Lotto Belgium tour rijden. Dankzij onze sponsor, hotel La Pomme d’Or in Oudenaarde hadden we een prima uitvalsbasis voor deze koers. In de laatste rit, op vrijdag in Geraardsbergen, besloot ik niet voluit te gaan…
2016 hasn’t been going too well, however the year hasn’t ended either. I’m trying to stay focused and positive for what the year can bring as it’s only May yet. Since the beginning of the year I’m having hard times managing the balance between workload at work/home and racing. My build up wasn’t as good as last year; the weather during winter wasn’t as good, I had to be prepared more early for Argentina and got sick several times in between which made it hard to keep building up as I should have. I noticed my heart rate wasn’t as high anymore as it used to be (max 150) and I was unable to train or race like last year.…
Ik had nog geen update neergeschreven sinds Argentinië. Ik hoopte namelijk op goed nieuws maar bij gebrek hieraan zal ik jullie toch maar even informeren… Zucht. Na mijn ‘bewogen’ trip naar Argentinië keek ik er naar uit om me voor te bereiden op het Belgisch wegseizoen. Helaas werd ik amper 3 dagen na aankomst in eigen land opnieuw ziek, griep deze keer. Van 40 graden in San Luis terugvallen op -3 in Brussel doet wel wat met je lijf. Het duurde echter weken om mezelf terug wat menselijk te voelen. Een week voor ons vertrek naar Spanje (trainingskamp) liet ik men bloed nog controleren. Ik kreeg groen licht en weg waren we weer. Na echter weinig of geen heropbouw had…
Een klein filmpje over onze belevenis in Argentinië. Helaas niet zo spannend aangezien ik veel ziek heb binnen gezeten. Enjoy The Lares family going to Argentina (Tour de San Luis) from Tara Gins on Vimeo.
Back home! Ik had de bedoeling om enkele tussentijdse updates te plaatsen vanuit Argentinië maar een slechte wifi verbinding en ziekte staken daar een stokje voor. Waar was ik? — Daags na ons eerste verkenningsrondje besloten we een langere training af te werken. Kapitein Sarah (Inghelbrecht) zocht een leuk rondje op met daarin de slotklim van etappe 6. Deze klim zal ons op de voorlaatste dag voorgeschoteld worden op het einde van de rit. We zagen onderweg ongelofelijk veel (groen) moois. Wat past dat mooi bij onze groene outfit!? Eens op de desbetreffende klim moest ik mijn ploeggenoten laten rijden. Amai, kan het nog zwaarder? Als mindere klimmer trok ik mij op aan het feit dat deze klim pas op…
Als enige Belgische team kregen we een maand of twee geleden te horen dat we mochten starten in de ronde van San Luis, Argentinië. Nog groter was de verrassing dat ons team, dat nog maar net van start is gegaan, ook zal mogen deelnemen aan de ronde van Qatar in februari. ‘Coming in with a bang’ noemen ze dat dan. Lares-Waowdeals staat meteen op de kaart. Afgelopen maandag was het eindelijk zo ver, we konden onze ‘biezen’ pakken en vertrekken naar warmere oorden. De laatste weken waren niet makkelijk. Ik moest mezelf extra zien te motiveren om te trainen in de koude en tijdens de late avonduren maar laat dat nu net de reden zijn waarom ik geselecteerd werd voor…
Bij deze eindelijk nog eens een update. Seizoen 2015 zit er op! Bij aanvang van dit seizoen dacht ik dat het misschien mijn laatste jaar zou worden. Uiteindelijk waren de resultaten beter dan gehoopt en kon ik opnieuw een stap vooruit zetten. 2014 was het eerste jaar dat ik kon afronden zonder blessures. Door nadien een goede winter te kunnen doormaken, heb ik wellicht de goede basis gelegd die ik nodig had voor een goed 2015. Op 2 ‘dingetjes’ na heb ik al mijn doelen behaald. Een top10 plaats in een UCI wedstrijd zat er jammer genoeg nog niet in en het Belgisch Kampioenschap werd het dieptepunt van mijn seizoen. Na dat BK heb ik het toch moeilijk gehad om…
Voorjaar We zijn nu al meer dan halfweg het seizoen en ik kan niet klagen over de resultaten. In de voorjaarsklassiekers kwam ik nog wat te kort, wat voor mij normaal is door gebrek aan tijd. In Dwars Door De Westhoek (eind april) kwam ik al vroeg in de wedstrijd zwaar ten val. Ondanks de gekneusde rib en enkel kneuzingen op mijn been, reed ik de week nadien m’n eerste top10 plaats in Boortmeerbeek. Er waren 3 rensters voorop geraakt en ik sprintte mezelf naar een 4de plaats van het peloton, 7de in de uitslag dus. Zilver op het PK Twee weken later, op 16 mei reed ik m’n allereerste top20 plek in een UCI wedstrijd ooit, ik werd…
Het was vrijdagochtend. Normaal was ik al onderweg naar de ronde van Luxemburg (GP Elsy Jacobs) maar door mijn val van de week voordien besloot ik om thuis te blijven. Ik had een rib gekneusd en ademen ging nog steeds moeizaam. Voor de rest zag mijn lichaam er uit als een waterverf schilderij met blauwe ondertoon. Daarbij wou ik Dorottya liever zelf naar haar eerste wedstrijd brengen. Na lang twijfelen gooide ik ook mijn fiets in de koffer. We zien wel, dacht ik. Dorottya viel onderweg naar de koers in slaap, blijkbaar had ze niet veel last van stress. Zelf ben ik een ongelofelijk ‘stresskieken’. Eens aangekomen op de wedstrijd begeleidde ik haar naar de inschrijving. Daar stond ik dan,…
België, het beloofde land voor alle beloftevolle jonge coureurs. Wat wil je in godsnaam in Belgïe komen zoeken? Bah, meer regen dan zonneschijn. Meer afgrijselijke gebouwen dan natuur. Meer frustratie dan vriendelijkheid. Terwijl wij dromen van een leven onder de zon, zoeken de renners en rensters België op. Zo ook Dorottya Kanti: Hongaars, knap en amper 17. Je bent jong en je wilt wat en zo jaagt ‘Doro’ haar droom na om prof te worden. Vol bewondering was ik, toen we die woensdag haar gingen ophalen op de luchthaven van Charleroi. Ik probeerde mij voor te stellen hoe het moet voelen om voet aan grond te zetten in een land dat je niet kent, moederziel alleen. En vooral: ze spreekt…